Na łamach The New England Journal of Medicine opublikowano wyniki dwóch randomizowanych badań klinicznych III fazy oceniających skuteczność sofosbuwiru (inhibitora polimerazy) w leczeniu przewlekłego zakażenia wirusem HCV (genotyp 2 lub 3) u osób, u których nie można było zastosować interferonu lub był on nieskuteczny.

U badanych, u których nie można było zastosować interferonu podawano doustnie sofosbuwir i rybawirynę (n=207) lub placebo (n=71) przez 12 tygodni. W drugim badaniu, u chorych którzy nie odpowiedzieli na leczenie interferonem podawano sofosbuwir i rybawirynę przez 12 tygodni (n=103) lub 16 tygodni (n=98).

W pierwszym badaniu, zadowalającą odpowiedź na leczenie osiągnęło 78 proc. badanych (95 proc. CI [72 proc.-83 proc.]) leczonych sofosbuwirem i rybawiryną oraz 0 proc. badanych, którzy otrzymywali placebo (p<0,001). W badaniu drugim zadowalającą odpowiedź na leczenie osiągnęło 50 proc. badanych leczonych przez 12 tygodni i 73 proc. badanych leczonych przez 16 tygodni. Zaobserwowano, że w obu badaniach odpowiedź na leczenie była niższa wśród zakażonych genotypem 3 HCV niż genotypem 2. Wśród osób zakażonych genotypem 3 natomiast słabiej na leczenie odpowiadały osoby z marskością wątroby niż osoby bez marskości. Do najczęściej występujących działań niepożądanych należały: bóle głowy, zmęczenie, nudności i bezsenność. U niewielkiego odsetka badanych (1-2 proc.) konieczne było przerwanie podawania sofosbuwiru.

Wyniki badania wskazują, że terapia łączona sofosbuwirem i rybawiryną stosowana przez 12 lub 16 tygodni jest skuteczna w leczeniu zakażenia genotypem 2 lub 3 wirusa HCV u osób, u których stosowanie interferonu było niemożliwe lub nieskuteczne.

Autor:

lek. Ewa Witkowska