W ostatnim czasie pojawiły się doniesienia na temat efektywności przezskórnego systemu wspomagania układu krążenia (percutaneous cardiopulmonary support, PCPS)  w ostrym zawale mięśnia sercowego (AMI) ze wstrząsem kardiogennym. Brakuje jednak danych na temat efektywności tego systemu w masywnej zatorowości płucnej z zapaścią krążeniową. Lukę tę uzupełnili właśnie badacze japońscy. W niewielkim badaniu, obejmującym 12 kolejnych pacjentów z masywną zatorowością płucną i 16 z ostrym zawałem serca, wymagających PCPS, porównali przydatność tego systemu w czasie lub po udanej resuscytacji krążeniowo-oddechowej w obu stanach. Obie grupy nie różniły się istotnie między sobą pod względem wieku, punktacji w skali APACHE II przy przyjęciu, częstości zatrzymania krążenia przy przyjęciu, czasu od pierwszej zapaści krążeniowej do PCPS.

Proporcja mężczyzn z zatorowością płucną była niższa niż z AMI (33 vs 87%, p<0.05). W grupie z zatorowością płucną czas stosowania PCPS był także krótszy (38 vs 83h, p=0.051).  W grupie PE odsetek pacjentów, których udało się odstawić od PCPS wyniósł 100%, w porównaniu do 37.5% w grupie AMI, a przeżywalność w obu grupach wyniosła odpowiednio 83.3 vs 12.5% (p<0.001). Dobry stan neurologiczny osiągnęło odpowiednio 58.3 vs 6.3% (p=0.004).

Badacze wnioskują, że system PCPS okazał się istotnie skuteczniejszy u pacjentów z masywną zatorowością płucną  z zatrzymaniem krążenia niż u pacjentów z AMI i zatrzymaniem krążenia.

Opracowała: lek. Dorota Michałek