Wskazania do operacyjnego leczenia infekcyjnego zapalenia wsierdzia (IZW) budzą wiele kontrowersji. Wątpliwości starała się rozwiać grupa japońskich badaczy, którzy w swojej pracy naukowej porównywali skuteczność operacyjnego i zachowawczego leczenia IZW.

Do badania włączono chorych z IZW zajmującym lewe serce z poważnym uszkodzeniem zastawek i dużymi wegetacjami bakteryjnymi. Chorych losowo kwalifikowano do wczesnego postępowania operacyjnego (n=37) lub zachowawczego (n=39). Za pierwszorzędowy punkt końcowy przyjęto wystąpienie zgonu wewnątrzszpitalnego i epizodów zatorowych w przeciągu 6 tygodni od podziału chorych na badane grupy.

Chorzy w grupie leczonej chirurgicznie poddawani byli operacji w przeciągu 48 h od randomizacji. Wśród chorych leczonych zachowawczo operację przeprowadzono u 30 (77 proc.) badanych: u 27 chorych w okresie hospitalizacji, u 3 chorych natomiast w czasie okresu obserwacyjnego.

Pierwszorzędowy punkt końcowy zaobserwowano u 1 chorego (3 proc.) z grupy poddanej wczesnej operacji vs u 9 chorych (23 proc.) leczonych zachowawczo (HR=0,10, 95 proc. CI [0,01-0,82], p=0,03). Nie zaobserwowano istotnych statystycznie różnic jeśli chodzi o śmiertelność w badanych grupach (3 proc. vs 5 proc., HR=0,51, 95 proc. CI [0,05-5,66], p=0,59). Ryzyko wystąpienia skumulowanego punktu końcowego (zgonu, incydentu zatorowego lub nawrotu IZW w przeciągu 6 miesięcy) wyniosło 3 proc. w grupie chorych poddawanych wczesnej interwencji chirurgicznej vs 28 proc. wśród chorych leczonych zachowawczo (HR=0,08, 95 proc. CI [0,01-0,65], p=0,02).

Podsumowując, badacze wykazali, że wczesne leczenie operacyjne chorych z IZW z dużymi wegetacjami zastawkowymi znacząco redukowało ryzyko zgonu i incydentów zatorowych.

Autor:

lek. Ewa Witkowska