Na łamach Archives of Internal Medicine opublikowano wyniki badania oceniającego ryzyko atypowych złamań kości udowej u chorych przyjmujących bisfosfoniany. Badanie przeprowadzono w latach 1999-2010. W tym okresie w ośrodku prowadzącym badanie hospitalizowano 477 chorych w wieku ≥50 lat z rozpoznaniem podkrętarzowego złamania kości udowej lub złamania trzonu kości udowej. Przy przyjęciu chorym wykonywano badanie radiologiczne i złamanie klasyfikowano jako atypowe lub klasyczne. Grupę kontrolną stanowiło 200 zdrowych ochotników bez złamania.

W grupie badanej u 39 chorych rozpoznano złamanie atypowe, u 438 klasyczne. Wśród chorych ze złamaniem atypowym 32 (82,1 proc.) było leczonych bisfosfonianami vs 28 (6,4 proc.) w grupie ze złamaniem klasycznym (OR=66,9, 95 proc. CI [27,1-165,1]) vs 11,5 proc.  w grupie kontrolnej (OR=32,5, 95 proc. CI [13,9-88,8]). Przyjmowanie bisfosfonianów redukowało ryzyko złamania klasycznego o 47 proc. (OR=0,5, 95 proc. CI [0,3-0,9]). Biorąc pod uwagę długość terapii bisfosfonianami OR (95 proc. CI) dla złamań atypowych (w porównaniu do chorych nie przyjmujących bisfosfonianów) wyniosło: ≤2 lat – 35,1 (10,0-123,6), 2-5 lat – 46,9 (14,2-154,4), 5-9 lat – 117,1 (34,2-401,7), >9 lat – 175,7 (30,0-1027,6). Złamanie po stronie przeciwległej obserwowano u 28,2 proc. chorych ze złamaniem atypowym i u 0,9 proc. chorych ze złamaniem klasycznym (OR=42,6, 95 proc. CI [12,8-142,4]). Obliczono, ze złamania  atypowe występują z częstością 32/1 000 000 osobolat i ryzyko ich wystąpienia zwiększa się średnio o 10,7 proc./rok.

Podsumowując, w badaniu wykazano, że przyjmowanie bisfosfonianów wiąże się ze zwiększonym ryzykiem złamań atypowych kości udowej i ryzyko to rośnie wraz z długością trwania terapii.

Autor:

lek. Ewa Witkowska