Dabrafenib jest selektywnym inhibitorem zmutowanej kinazy białkowej BRAF. Jak do tej pory zadowalające wyniki badań I i II fazy uzyskano stosując dabrafenib u chorych z rozsianym czerniakiem z mutacją BRAFV600. Na łamach czasopisma The Lancet opublikowano wyniki badania klinicznego III fazy oceniającego skuteczność dabrafenibu w leczeniu rozsianego czerniaka z obecną mutacją BRAFV600E.

Do badania włączono chorych w wieku >18 lat, u których rozpoznano czerniaka (wcześniej nieleczonego) w stadium IV lub III (nieresekcyjnym) z potwierdzoną mutacją BRAFV600E. Chorych losowo (w stosunku 3:1) przydzielono do dwóch grup badawczych: pierwsza grupa chorych otrzymywała dabrafenib doustnie w dawce 150 mg dwa razy na dobę, druga grupa natomiast dakarbazynę (1000 mg/m² i.v. co 3 tygodnie). Dodatkowo, zgodnie z AJCC (American Joint Committee on Cancer), chorych podzielono na dwie grupy pod względem stopnia zaawansowania nowotworu (nieresekcyny III+IVM1a+IVM1b vs IVM1c). Jako pierwszorzędowy punkt końcowy oceniano czas przeżycia wolny od progresji nowotworu (progression-free survival, PFS).

W sumie dabrafenib przyjmowało 250 chorych, dakarbazynę natomiast 63 chorych. Mediana PFS wyniosła 5,1 miesięcy wśród chorych otrzymujących dabrafenib vs 2,7 miesięcy u chorych leczonych dakarbazyną (HR=0,30, 95 proc. CI [0,18-0,51], p<0,0001). Działania niepożądane zastosowanego leczenia (w stopniu ≥ 2) wystąpiły u 100 z 187 chorych (53 proc.) leczonych dabrafenibem i u 26 z 59 chorych (44 proc.) leczonych dakarbazyną. U chorych, którym podawano dabrafenib najczęściej występowały reakcje skórne, gorączka, osłabienie, bóle stawów i bóle głowy. Wśród chorych leczonych dakarbazyną najczęściej obserwowano nudności, wymioty, neutropenię i astenię.  Działania niepożądane 3 i 4 stopnia obserwowano rzadko w obu badanych grupach.

Podsumowując, w badaniu wykazano, że dabrafenib znacząco wydłużał czas przeżycia bez progresji nowotworu w porównaniu do chemioterapii z użyciem dakarbazyny.

Autor:

Ewa Witkowska