Trombina, enzym proteolityczny katalizujący przemianę fibrynogenu w fibrynę, odgrywa kluczową rolę w procesie krzepnięcia krwi, utrzymywaniu hemostazy naczyniowej, a także w rozwoju chorób zakrzepowo-zatorowych. Dlatego też jedną z grup leków stosowanych w tych zaburzeniach są inhibitory trombiny: pośrednie (heparyna) oraz bezpośrednie. Bezpośrednie inhibitory trombiny możemy podzielić na leki przeznaczone do podawania parenteralnego (hirudyna i biwalirudyna) oraz doustne bezpośrednie inhibitory trombiny (dabigatran i ximelagatran).

Na łamach Thrombosis Research ukazało się interesujące doniesienie o nowej grupie bezpośrednich inhibitorów trombiny – liporetro-D-peptydach. Są to związki odporne na degradację enzymatyczną o schematycznej budowie X-D-Arg-D-Phe-OMe (gdzie X jest resztą nasyconych kwasów tłuszczowych (laurynowego lub mirystynowego) lub grupą 9-fluorenylometylokarbonylową). Wykazano, że liporetro-D-peptydy z resztą kwasu mirystynowego wykazywały się największą zdolnością hamowania trombiny (Ki = 0.17 μm) oraz selektywnością względem trombiny większą 600-krotnie, 900-krotnie oraz 5000-krotnie od odpowiednio czynnika X, plazminy oraz trypsyny.

Badanie wykazało, że liporetro-D-peptydy podstawione resztą kwasu mirystynowego są skutecznymi bezpośrednimi inhibitorami trombiny. Potrzeba jest jednak jeszcze wielu dodatkowych badań oceniających ich parametry farmakokinetyczne i farmakodynamiczne, a także toksyczność, zanim substancje te włączone zostaną w poczet leków.

Autor:

Ewa Witkowska