Rozpoznanie śmierci mózgu

Autor: Maciej Gryziak,

Procedura orzekania o śmierci mózgu jest określona w Obwieszczeniu Ministra Zdrowia z 17 lipca 2007. W pierwszym etapie podejrzenia śmierci dokonywane są określone stwierdzenia i wykluczenia, w drugim zaś – badania kliniczne. W określonych sytuacjach mogą być potrzebne dodatkowe badania jak EEG, multimodalne potencjały wywołane czy badania oceniające krążenie mózgowe. Stwierdzenie śmierci mózgu jest konieczne przed pobieraniem narządów do transplantacji i przy decyzji o zaprzestaniu bezcelowej terapii.

Podstawowe i zaawansowane zabiegi resuscytacyjne – repetytorium

Autor: Maciej Gryziak,

Na stronach internetowych Polskiej Rady Resuscytacji są opublikowane wytyczne dotyczące sposobu udzielania pierwszej pomocy u osób z nagłym zatrzymaniem krążenia. Każdy powinien umieć wykonać podstawowe zabiegi resuscytacyjne (BLS), natomiast zaawansowane zabiegi resuscytacyjne są wykonywane przez personel medyczny. BLS opiera się na wykonaniu resuscytacji krążeniowo-oddechowej (u dorosłych 30 uciśnięć – 2 wdechy). W określonych sytuacjach może być także wykorzystane AED. Natomiast ALS poszerzony jest o farmakoterapię i inne zabiegi przywracające akcję serca i spontaniczne oddychanie. Algorytmy postępowania różnią się w przypadku tachykardii i bradykardii. W zależności od sytuacji, podanymi lekami mogą być m.in. amiodaron, atropina, adenozyna, dopamina, adrenalina. 

Znieczulenie podpajęczynówkowe

Autor: Piotr Mieszczański,

Znieczulenie podpajęczynówkowe jest najczęściej wykonywaną blokadą centralną, która znajduje zastosowanie w licznych zabiegach – zwłaszcza podbrzusza, miednicy, kończyn dolnych a także w położnictwie. Ta postać znieczulenia charakteryzuje się dużą skutecznością, szybkim początkiem działania i bezpieczeństwem dla pacjenta – przy prawidłowej technice wykonania i właściwej ocenie wskazań oraz ryzyka.

Przedoperacyjne przygotowanie pacjenta do operacji bariatrycznej

Autor: Piotr Mieszczański,

Przygotowanie przedoperacyjne do chirurgicznego leczenia otyłości rozpoczyna się dzień przed planowaną operacją i poprzedzone jest 3 miesięcznym przygotowaniem ambulatoryjnym. Właściwe postępowanie przedoperacyjne ze względu na specyfikę i obciążenia pacjentów z otyłością olbrzymią stanowi ważny element w zapobieganiu i ograniczaniu powikłań zarówno podczas samego zabiegu jak i po operacji.

Znieczulenie pacjenta otyłego – czynniki ryzyka, trudności, powikłania

Autor: Piotr Mieszczański,

Zabiegi chirurgiczne u osób otyłych stanowią coraz częstszy problem w praktyce klinicznej. Wiąże się to nie tylko ze wzrostem odsetka pacjentów z nadmierną masą ciała a także z częstszym przeprowadzaniem zabiegów operacyjnych w tej grupie chorych – w tym także operacji bariatrycznych. Niestety, otyłość stanowi wyzwanie nie tylko dla operatora ale także i dla umiejętności znieczulającego anestezjologa, szczególnie ze względu na utrudnienia w zabezpieczeniu drożności dróg oddechowych, obciażenie układu krążenia a także na zaburzoną farmakokinetykę leków używanych w znieczulaniu.

Powikłania po cięciu cesarskim

Autor: Joanna Milewska,

Cięcie cesarskie jest najczęściej wykonywaną operacją w położnictwie. Ma na celu ukończenie ciąży lub porodu, w momencie gdy dalsze oczekiwanie na ich naturalne zakończenie, stwarza realne niebezpieczeństwo dla zdrowia i życia, zarówno matki jak i płodu. W ostatnich latach obserwuje się wzrost częstości wykonywania cięcia cesarskiego, co ma związek z dążeniem do zmniejszenia umieralności i zachorowalności dzieci. Jednak statystycznie stwierdza się dwu- do czterokrotnie większą umieralność wśród matek po cięciu cesarskim niż po porodzie siłami natury. Może to wynikać z faktu, że cięciom cesarskim są poddawane najczęściej rodzące z wysokich grup ryzyka.

Śródoperacyjne monitorowanie snu

Autor: Piotr Mieszczański,

Częstość występowania śródoperacyjnych wybudzeń wynosi około 1 na 1000 znieczulanych pacjentów. Powikłanie to jest spowodowane najczęściej zbyt płytkim znieczuleniem; pacjent z zachowaną świadomością słyszy, a w części przypadków także odczuwa ból podczas wykonywania procedur zabiegowych.

Ograniczenie częstości takiego powikłania, a także optymalizację dawkowania anestetyków i zwiększenie bezpieczeństwa, umożliwiają techniki monitorowania pracy mózgu. Opierają się one głównie na analizie EEG, a najpopularniejszą z nich jest tzw. indeks dwufazowy (bispektralny) BIS. 

Czynniki ryzyka wybudzeń śródoperacyjnych

Autor: Piotr Mieszczański,

Wybudzenie śródoperacyjne, czyli tzw. niezamierzona świadomość operacyjna, polega na zachowaniu lub powrotu do świadomości podczas zabiegu operacyjnego w znieczuleniu ogólnym. Szacuje się, że zjawisko to dotyczy około 1 na 1000 znieczulanych pacjentów i wiąże się nie tylko z dużym dyskomfortem pacjenta, ale może wręcz prowadzić do wystąpienia zespołu stresu pourazowego (PTSD). W związku z tym, w ostatnich latach przeprowadzono liczne badania mające na celu ocenę czynników ryzyka tego powikłania i skuteczną prewencję.

Leczenie żywieniowe w ciężkich oparzeniach

Autor: Joanna Gładczak,

Intensywne i adekwatne żywienie pacjenta stało się podstawą leczenia ciężkich oparzeń. Dobór żywienia wymaga indywidualnego podejścia do pacjenta. Wskazane jest łączenie żywienia dojelitowego oraz dożylnego. Z uwagi na zwiększone zapotrzebowanie energetyczne podaż kalorii wzrasta. Wskazane jest podawanie diety bogatej w białka, w tym zawierające argininę oraz glutaminę. Wskazana jest kontrola glikemii, prowadzenie bilansu płynów oraz ocena rytmu wypróżnień. W celu monitorowania pacjenta wskazana jest kontrola masy ciała oraz wskaźników laboratoryjnych.

Standardy postępowania w leczeniu oparzeń

Autor: Agnieszka Barchnicka,

Oparzenie to uszkodzenie tkanek spowodowane działaniem wysokiej temperatury lub substancji chemicznych. Najczęściej w praktyce klinicznej spotykamy oparzenia skóry, aczkolwiek oparzenia mogą dotyczyć także narządów wewnętrznych. Skóra bierze udział w procesach termoregulacji oraz jest niezbędna w utrzymywaniu homeostazy w organizmie człowieka. Uszkodzenie skóry wiąże się zatem nie tylko z zagrożeniem miejscowym, ale także ogólnoustrojowym. Postępowanie w przypadku oparzeń wymaga wnikliwej oceny stanu ogólnego pacjenta oraz stanu miejscowego, a leczenie uzależnione jest od rozległości i ciężkości oparzenia.